|
CHASYDYZM
(od hebr. chasid - pobożny) - ruch mistyczno-religijny i społeczny, zapoczątkowany
przez Izraela ben Eliezera (1700-1760) z Podola, zwanego Baal Szem Tow.
Chasydyzm przeciwstawiał się judaizmowi rabinicznemu, głosił radość życia
przez ekstazę religijną, taniec i śpiew. Główny nacisk kładziono na osobistą
modlitwę, która miała służyć połączeniu się z Bogiem, a przez to wypełnianiu
najważniejszego zadania człowieka. Każda społeczność chasydzka skupiała
się wokół osoby cadyka. Chasydzi mieli własne
rytuały religijne, własne synagogi, własny ubiór (długi czarny kaftan,
białe pończochy, kapelusz), ale nigdy nie oderwali się od judaizmu. Do
II wojny światowej centrum chasydyzmu stanowiła wschodnia Europa: Polska
i Ukraina. Obecnie główne jego ośrodki znajdują się w Izraelu i Stanach
Zjednoczonych. Współczesny chasydyzm zatracił jednak charakter religii
protestu i zbliżył się do zinstytucjonalizowanej formy ortodoksji.
|
|